Sa sanaysay ni Joi Barrios na “Chapter Eight (O Kung Paano Magsulat ng Romance Novel)”, inilarawan niya ang mga katangian na taglay dapat ng mga tauhan at istorya sa isang matagumpay na romance novel. Naaliw ako dito sapagkat dito ko lang nalaman na dapat masaya palagi ang wakas ng ganitong klaseng libro. Ngunit ang pinakakawili-wili na bahagi ng sanaysay niya ay ang paglalarawan niya ng Chapter Eight. Sa Chapter Eight daw ginagawa ang mga desisyon---sa totoong buhay, madalas malungkot ang mga desisyon na ito. Sa mundo naman ng romance novel, palaging di pinapansin ang mga problema at pinipilit ang masayang wakas.
Ang napili kong libro na basahin ay ang Precious Hearts Romances: A Love That Started With A Lie ni Maricar Dizon. Ang babaeng bida ay si Elay, isang babae na nagmamay-ari ng restawran na Single Ladies Buffet. Ang bidang lalaki naman, si Miguel, ay ang mayamang kaibigan ng kanyang kuya na nagmamay-ari ng isang bar. Ayaw ni Elay magkaroon ng asawa pero gusto niyang magkaroon ng anak; noong ika-31 na kaarawan niya ang nahanap niyang solusyon dito ay ang magkaroon ng one night stand. Hindi niya alam na ang nakilala niyang lalaki sa bar ay kaibigan ng kuya niya at dahil gustong gusto ng mga kuya niya na mag-asawa na siya, pinipilit nila si Elay na makilala ang mga kaibigan nila. Dahil dito, nagkatagpo ulit sina Elay at Miguel, nahulog na rin sila sa isa’t isa, at nagpakasal sila.
Saktong sakto ang mga tauhan sa mga nilarawan ni Joi Barrios sa sanaysay niya. Maganda si Elay at may kaya siya. Patay na patay si Miguel (na matangkad at gwapo) sa kanya, kaya lang sa una ayaw ni Elay sa kanya at akala niya na pangit ang ugali nito. Inilarawan ng mabuti ang mga pisikal na bahagi ng relasyon ni Elay at Miguel. Katulad ng sinabi ni Joi Barrios, nagkaroon nga ng aksidente ang isang tauhan (bidang lalaki) at hindi sigurado kung magiging masaya nga ang kuwento—pero siyempre, romance novel ito, kaya gumaling kaagad ang lalaki at nagkaroon pa sila ng anak.
Hindi ko nagustuhan ang aklat. Hindi talaga ako mahilig sa mga ganitong kuwento dahil para sa akin, parang masyadong madaling hulaan ang mga mangyayari (nabanggit nga ni Joi Barrios lahat o halos lahat). Napangitan pa ako sa istilo ng pagsusulat—gumamit siya ng Taglish. Parang masyadong peke din ang kuwento at mga iba pang kuwento na kauri niya dahil masyadong pilit ang masayang wakas. Mas gusto ko pa ang wakas na malungkot, pero makatotohanan.
Sa Chapter Eight ng kuwento, sinabi ni Miguel kay Elay na magpakasal sila. Nagsabi naman si Elay ng oo. Dahil ito nga daw ang kabanata ng mga desisyon, mas lalo lang nakakainis kasi parang maikling panahon pa lang na magkakilala sina Miguel at Elay ay magpapakasal na sila. Pinilit pa ni Miguel si Elay na magbigay ng sagot kaagad at parang hindi naman masyadong pinag-isipan ni Elay ang bigat ng tanong na ito.
Siguro mapahahalagahan ng ibang tao ang mga ganitong aklat pero iiwasan ko na ang mga ganitong libro, kahit masaya ang wakas.
No comments:
Post a Comment